Transmontania jest chyba w każdym z nas - wybieramy się za morza i przekraczamy najwyższe przełęcze, by przekonać się, że zmienieni przez czynniki zewnętrzne, pozostajemy w głębi swojej istoty wciąż tacy sami, wędrówka przydaje nam jedynie zmarszczek na twarzy. Kolekcjonujmy je, każda z nich jest śladem uśmiechu lub cierpienia. Macie lepszy pomysł? Dlatego ja zostaję przy Transmontanii, chociaż będzie tu coraz mniej o Sudetach i o Czechach.
Poniższy tekst dedykuję Najbliższym. Ich poświęceniu i cierpliwości zawdzięczam możliwość skorzystania z tej formy rekreacji, jaką jest zabawa słowami i obrazami, których źródłem są podróże po północnych obszarach Republiki Czeskiej. Dla nich też głównie piszę ten tekst. W tekście (zabawnie nazwanym przez właścicieli portalu "blogiem") notatki (równie zabawnie nazwane "postami") będą pojawiać się niekoniecznie w szyku chronologicznym - stąd warto czasem zajrzeć do notatek z wcześniejszych dni. Transmontania z czasem stała się też dla autora platformą, na której kontynuuje on, narażając na szwank swoją i tak nie najlepszą reputację, projekt artystyczny "Niska Rozdzielczość". Wszak to fotograf robi zdjęcie, nie zaś bezmyślny aparat. Zgodnie z tą regułą im mniej pikseli tym lepiej. Im mniej szkoły tym lepiej. Co byśmy zrobili bez prowokacji. Zapraszam.

[Some information should be given to those of friends, who do not speak Polish language - within the blog "Transmontania" the author presents his adventures and impressions from short and long trips, through the Czech Republic, and between two capitals: Prague and Wroclaw. The images and text, sometimes provocative, should be understood with carefulness. Although originally presumed for the route Wroclaw - Prague - Wroclaw, Transmontania now covers the wider spectrum of cultural interests of the author.]

wtorek, 10 kwietnia 2012

Wilhelma vegetabilis

Córka imperatora Mikołaja I, rosyjskiego cara, polskiego króla - cóż z tym zrobić? - i wielkiego księcia Finlandii, tego który panował w czasach gdy imperium osiągnęło swój zenit na ponad dwudziestu milionach kilometrów kwadratowych Europy i Azji - a więc jego córka Olga poślubiła skromnego królewskiego syna, który wkrótce stał się trzecim królem Wirtembergii - Karolem I Wirtemberskim. Z tej okazji we wrześniu 1846 otwarto ogrody Wilhelmy - piękne i trochę zimne - porządek to czy historia? W tym samym roku chłopi w Małopolsce zgładzili blisko trzy tysiące osób - głównie ziemian, urzędników dworskich i rządowych; na chwilę zapaliło się powstanie krakowskie, którego konsekwencją była całkowita aneksja Wolnego Miasta Krakowa przez cesarską Austrię. Mimo to polubiłem ogrody Wilhelmy.

 
Wilhelma

Echinocactus grusonii Hildm.

Cameli japonica L.

Las
Autor: o

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)